Dyrektywa WEEE




Home

Prawo




Dyrektywa WEEE




Ukazany symbol oznacza, że zgodnie z dyrektywą i przepisami krajowymi produktu nie można wyrzucać razem z normalnymi odpadami z gospodarstw domowych.

Dyrektywa WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment) Unii Europejskiej dotycząca zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (zwana dalej „dyrektywą”) stanowi część krajowych przepisów prawa państw członkowskich Wspólnoty. Funkcjonuje ona także w krajach obszaru EEA — Norwegii, Islandii i Liechtensteinie. Wprowadzono ją, by zmniejszyć uciążliwość zużytego sprzętu elektronicznego dla środowiska.

Zgodnie z dyrektywą WEEE producent urządzeń elektronicznych, zapewnia zbieranie i utylizację zużytych urządzeń podlegających tej dyrektywie w każdym państwie Unii, w którym działa jego oddział handlowy. Klienci mogą oddawać zużyte urządzenia w wyznaczonych punktach zbiórki lub zwracać je przy zakupie podobnego sprzętu.

Produkt należy zwrócić w wyznaczonym punkcie odbioru lub w autoryzowanym zakładzie zajmującym się gromadzeniem i recyklingiem zużytych urządzeń elektrycznych i elektronicznych. Niewłaściwe obchodzenie się z odpadami tego typu może mieć szkodliwy wpływ na środowisko naturalne i zdrowie ludzi ze względu na potencjalnie niebezpieczne substancje, które są zwykle stosowane przy produkcji sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Jednocześnie prawidłowe unieszkodliwianie tego produktu przyczyni się do efektywnego wykorzystywania zasobów naturalnych.

Aby uzyskać więcej informacji na temat punktów odbioru zużytego sprzętu przeznaczonego do utylizacji, należy skontaktować się z władzami samorządowymi, placówką utylizacji odpadów lub odbiorcą odpadów pochodzących z gospodarstwa domowego albo zapoznać się z zatwierdzonym schematem utylizacji sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

Zgodnie z dyrektywą firma produkująca sprzęt elektroniczny udostępnia zakładom prowadzącym recykling i utylizację informacje o podzespołach elektrycznych i elektronicznych oraz materiałach, które są stosowane w jej produktach, w tym także o wszelkich substancjach niebezpiecznych.

Nowa dyrektywa WEEE 2 wprowadza wiele istotnych zmian również na polskim rynku elektronicznym. Dla polskiego rządu oznacza to przede wszystkim obowiązek wywiązania się z nowego unijnego celu, czyli zwiększenia poziomu zbierania z obecnych 4 kg na mieszkańca do ok. 10 kg w 2021 r. Państwom członkowskim UE pozostawiono także możliwość obliczania masy zbiórki od 2019 r. jako 85% tzw. WEEE generated, czyli sprzętu rzeczywiście pojawiającego się w gospodarstwach domowych. Obowiązek zbiórki 65% masy wprowadzenia lub 85% masy powstającego zużytego sprzętu Polska powinna realizować od 2021 r. W tym przypadku 65% będzie wynosiło ok. 11 kg per capita (zakładając roczny wzrost masy sprzedanego sprzętu na poziomie 3%).
Nowa dyrektywa znacząco rozszerza zakres przedmiotowych przepisów o elektroodpadach. Do tej pory obecne 10 grup produktowych stanowiło zamknięty zakres dyrektywy. Od 2018 r. zapisy obejmą już cały sprzęt elektryczny i elektroniczny, ujęty w sześciu nowych, otwartych grupach:

1. Sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury – chłodziarki, zamrażarki, sprzęt automatycznie wydający produkty chłodzone, sprzęt klimatyzacyjny, sprzęt do osuszania, pompy ciepła, grzejniki zawierające olej i inny sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury, stosujący do celów wymiany temperatury płyny inne niż woda.

2. Ekrany, monitory i inny sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 100 cm2 – ekrany, odbiorniki telewizyjne, cyfrowe ramki LCD do zdjęć, monitory, laptopy, notebooki.

3. Lampy – proste i kompaktowe lampy fluorescencyjne, wysokoprężne lampy wyładowcze, niskoprężne lampy sodowe, diody elektroluminescencyjne (LED).

4. Sprzęt wielkogabarytowy – pralki, suszarki do odzieży, zmywarki, kuchenki, piekarniki elektryczne, elektryczne płyty grzejne, oprawy oświetleniowe, sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, sprzęt muzyczny, urządzenia używane do dziania i tkania, komputery wielkogabarytowe (tzw. mainframe), drukarki wielkogabarytowe, sprzęt kopiujący, wielkogabarytowe automaty uruchamiane monetą, wielkogabarytowe wyroby medyczne, wielkogabarytowe przyrządy do monitorowania i sterowania, wielkogabarytowe urządzenia automatycznie wydające produkty i pieniądze, panele fotowoltaiczne.

5. Sprzęt małogabarytowy – odkurzacze, zamiatacze do dywanów, urządzenia do szycia, oprawy oświetleniowe, kuchenki mikrofalowe, sprzęt wentylujący, żelazka, tostery, noże elektryczne, czajniki elektryczne, zegary, golarki elektryczne, wagi, urządzenia do pielęgnacji włosów i ciała, kalkulatory, odbiorniki radiowe, kamery wideo, sprzęt wideo, sprzęt hi-fi, instrumenty muzyczne, sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, elektryczne lub elektroniczne zabawki, sprzęt sportowy, komputery rowerowe, do nurkowania, biegania, wiosłowania itd., czujniki dymu, regulatory ciepła, termostaty, małogabarytowe narzędzia elektryczne i elektroniczne, małogabarytowe wyroby medyczne, małogabarytowe przyrządy do monitorowania i sterowania, małogabarytowe urządzenia automatycznie wydające produkty, mały sprzęt z zintegrowanymi panelami fotowoltaicznymi.

6. Małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny (w którym żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm) – telefony komórkowe, GPS, kalkulatory kieszonkowe, routery, komputery osobiste, drukarki, telefony. Z zapisów dyrektywy wyłączono m.in. wielkogabarytowe stacjonarne narzędzia przemysłowe, środki transportu osób lub towarów (z wyłączeniem elektrycznych pojazdów dwukołowych nie posiadających homologacji), sprzęt przeznaczony do badań i rozwoju oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro – w przypadku, gdy mogą one być źródłem zakażeń przed zakończeniem okresu ich eksploatacji, a także aktywne wyroby medyczne do implantacji.

Sklepy detaliczne o powierzchni powyżej 400 m2 będą zobowiązane do zbierania małogabarytowego ZSEE (czyli sprzętu, w którym żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 25 cm) bez konieczności zakupienia nowego urządzenia w tej samej grupie produktowej.

Każdy producent lub upoważniony przedstawiciel będzie miał możliwość wprowadzenia do krajowego rejestru w trybie on-line wszystkich istotnych informacji, będących odzwierciedleniem działalności tego producenta w danym państwie członkowskim. Komisja Europejska zapewni także ujednolicenie częstotliwości raportowania, a krajowe rejestry będą ściśle ze sobą współpracowały.


Home

Prawo





© 2000-2023 EJK. All rights reserved. Jerzy Kazojć.